به نقل از «قدس آنلاین»

کپسول اوریون چه زمانی به زمین بازمی‌گردد؟

تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۸۱۸۷۶

به گزارش قدس آنلاین، فضاپیمای اوریون ناسا با سقوط در اقیانوس آرام به ماموریت ۲۶ روزه خود به ماه پایان خواهد داد.

اوریون قرار است در سواحل غربی باخا کالیفرنیا در ساعت ۱۲:۴۰ به وقت منطقه زمانی شرقی(۲۱:۱۰ به وقت ایران) برای تکمیل ماموریتش که پیش از سپیده دم ۱۶ نوامبر آغاز شد، به آب‌های اقیانوس آرام برخورد کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بازگشت این کپسول به زمین به صورت زنده از طریق وبسایت ناسا قابل مشاهده است.

ماموریت بدون سرنشین آرتمیس ۱، اولین پرواز آزمایشی ناسا با موشک و کپسولی است که قرار است از آن برای بازگرداندن فضانوردان به سطح ماه تا سال ۲۰۲۵ تحت برنامه آرتمیس استفاده شود. این کپسول در طول ورود مجدد به جو و همزمان با استقرار چتر نجاتش برای فرودی بی‌خطر، با بحرانی‌ترین چالش‌ خود یعنی جان سالم به در بردن از دمای بسیار بالا در جو زمین رو به رو خواهد شد.

مایک سارافین(Mike Sarafin)، مدیر ماموریت آرتمیس ۱ ناسا در یک کنفرانس مطبوعاتی در روز پنجشنبه(۸ دسامبر/۱۷ آذر) گفت: ما موارد دشواری پیش رو داریم.

عملیات فرود اوریون از ساعت ۱۲ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی(۲۰:۳۰ به وقت ایران) آغاز می‌شود. در این زمان کپسول آرتمیس از ماژول خدمات خود که توسط آژانس فضایی اروپا ساخته شده و حاوی آرایه‌های خورشیدی، موتور و پیشرانه‌ است، جدا می‌شود. به گفته‌ی ناسا، ماژول خدمات دیگر مورد نیاز نیست و به گونه‌ای جدا می‌شود که هیچ خطری برای اوریون یا افراد حاضر روی زمین نداشته باشد.

ورود اوریون در ساعت ۱۲:۲۰ به وقت منطقه زمانی شرقی به جو آغاز می‌شود. اوریون با سرعت ۲۵ هزار مایل در ساعت(۴۰ هزار کیلومتر در ساعت) با جو زمین برخورد خواهد کرد که تقریباً ۳۲ برابر سرعت صوت است. دمای آن باید تا ۵۰۰۰ درجه فارنهایت(۲۸۰۰ درجه سانتیگراد) بالا برود که تقریبا برابر با نیمی از گرمای خورشید است.

ناسا برای کاهش سرعت اوریون و حفظ آن در مسیر، یک روش جدید ورود مجدد به نام «جست و خیز»(skipping) را آزمایش خواهد کرد که در آن اوریون مانند یک سنگ در حال جست و خیز وارد جو زمین خواهد شد. پس از آن، این فضاپیما برای فرود نهایی، ورود جوی دومی را به انجام می‌رساند.

در ساعت ۱۲:۳۵ به وقت منطقه زمانی شرقی(۲۱:۰۵ به وقت ایران) اوریون در ارتفاع حدود ۴۰ هزار پا(نزدیک به ۱۲۲۰۰ متر) از زمین قرار می‌گیرد، در آن زمان بسیاری از رویدادها به صورت متوالی اتفاق خواهند افتاد. ظرف مدت چهار دقیقه، فضاپیما مجموعه‌ای از چتر نجات‌ها را به کار می‌گیرد تا سرعت فرود خود را کاهش دهد. انتظار می‌رود که اوریون در زیر چترهای اصلی خود با سرعتی در حدود ۲۰ مایل در ساعت(۳۲ کیلومتر در ساعت)، ظهر امروز در ساعت ۱۲:۴۰ به وقت منطقه زمانی شرقی(۲۱:۱۰ به وقت ایران) به آب برخورد کند.

جاد فریلینگ(Judd Frieling)، مدیر پرواز آرتمیس ۱ ناسا، در روز پنجشنبه گفت: وقتی به آب برخورد کنیم، حدود دو ساعت در آب خواهیم ماند. این بازه زمانی به ناسا این امکان را می‌دهد تا وضعیت اوریون و دمای آن را پس از برخورد به آب آزمایش کند. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، اوریون در ساعت ۱۵ به وقت منطقه زمانی شرقی (۲۳:۳۰ به وقت ایران) از آب با استفاده از کشتی بازیابی شود.

ناسا برای بازیابی فضاپیمای اوریون از اقیانوس آرام در حال همکاری با نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است. ملیسا جونز(Melissa Jones)، مدیر فرود و بازیابی ناسا گفت: ناو یواس‌اس پورتلند(USS Portland‌) نیروی دریایی آمریکا برای بازیابی اوریون در محل حاضر است و غواصان نیروی دریایی و ناسا هفته‌ها برای اجرای برنامه بازیابی تمرین کرده‌اند.

پس از بازگشت اوریون به زمین، ناسا دو رویداد دیگر نیز پیش رو دارد.

در ساعت ۱۵:۳۰ به وقت منطقه زمانی شرقی(۰۰:۰۰ به وقت ایران)، ناسا یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار خواهد کرد تا در مورد بازگشت اوریون به زمین و به طور کلی این ماموریت صحبت کند. این جلسه به صورت زنده از تلویزیون ناسا پخش خواهد شد و افرادی چون رئیس ناسا، بیل نلسون و مدیران ماموریت آرتمیس ۱ در آن صحبت خواهند کرد. سپس در ساعت ۱۸ به وقت منطقه زمانی شرقی(۰۲:۳۰ بامداد دوشنبه به وقت ایران)، ناسا آخرین ویدئو از لحظات قابل توجه ماموریت آرتمیس ۱ را برای جشن گرفتن این ماموریت پخش خواهد کرد.

ناسا به بررسی کپسول اوریون خواهد پرداخت تا دریابد سیستم‌های آن در طول پرواز ۲۶ روزه به ماه تا چه اندازه خوب عمل کرده‌اند. اگر همه چیز خوب پیش برود، ناسا قصد دارد در سال ۲۰۲۴ اولین ماموریت سرنشین‌دار با اوریون را تحت عنوان آرتمیس۲(Artemis ۲)، به فضا بفرستد. در این ماموریت فضانوردان روی سطح ماه فرود نخواهند آمد. ماموریت دیگری به نام آرتمیس ۳ نیز برای انجام اولین فرود روی ماه پس از دهه‌ها برای سال ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده است.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: زمین فضاپیما اقیانوس آرام وقت منطقه زمانی شرقی وقت ایران ساعت ۱۲ آرتمیس ۱

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۸۱۸۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف نشانه‌ای تازه در مریخ برای اثبات وجود موجودات فضایی

ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده است که «تولید شده توسط موجودات زنده روی زمین» است و دانشمندان را در مورد آنچه ممکن است در این سیاره سرخ پنهان شده باشد، گیج کرده است.

مریخ نورد کنجکاوی جریان پیوسته‌ای از گاز متان را از دهانه گیل کشف کرد که در زمان‌های مختلف روز ظاهر می‌شود و به صورت فصلی در نوسان است.

تیم تحقیقاتی معتقد است که متان می‌تواند در زیر نمک سخت شده پنهان شده و تنها زمانی که دمای مریخ افزایش می‌یابد یا زمانی که کنجکاوی بالای پوسته حرکت می‌کند، از آن خارج می‌شود.

روی زمین، این مولکول ساده که از یک اتم کربن و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است، معمولاً نشانه حیات است.

به نظر می‌رسد نقطه‌ای که گاز متان در دهانه گیل از آن بیرون آمده تنها نقطه‌ای در سیاره سرخ بوده که کنجکاوی در آن گاز را کشف کرده است.

دانشمندان آزمایش‌هایی را برای شبیه سازی شرایط خاک مریخ در آزمایشگاه انجام دادند تا بفهمند چه اتفاقی ممکن است در واقعیت بیفتد. آن ها کشف کردند که در طول یک دوره طولانی، نمک‌ها (پرکلرات ها) از اعماق سطح سنگی و غبارآلود سیاره یا آنچه به عنوان "رگولیت" شناخته می‌شود، خارج می‌شوند.

"پرکلرات‌های سمی" در یخ به دام افتاده در زیر سطح مریخ فراوان هستند. با تبخیر تدریجی یخ، بخار نمکی فیلتر شده و بخشی از آن را جا می‌گذارد.

هنگامی که مقدار کافی نمک در سنگ جمع می‌شود، نوعی پوسته یا صدف ایجاد می‌کند.

دانشمندان نوشتند: در مریخ، چنین فرآیندی می‌تواند به طور طبیعی در یک دوره زمانی طولانی در مناطقی از یخ‌های کم عمق رخ دهد، و ممکن است نمک کافی در لایه بالایی برای تشکیل پوسته جمع شود.

با بالا آمدن بخار نمک، گاز متان با منشا ناشناخته (تاکنون) نیز بالا می‌رود. این می‌تواند از "نوعی ارگانیسم زنده" ناشی شده باشد، یا می‌تواند ناشی از فرآیند‌های زمین شناسی در زیر سطح مریخ باشد که برای دانشمندان نامرئی باقی مانده است.

این مطالعه در مجله JGR Planets منتشر شد.

منبع: دیلی میل

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم